قیرهای محلول، از حل كردن قیرهای خالص در حلال‌ها و یا روغن‌های نفتی بدست می‌آیند.

نوع و كیفیت قیرهای محلول به كیفیت قیرهای خالص اصلی، نوع و مقدار حلال بستگی دارد.

عدم دسترسی به وسایل گرم­ كننده قیر، تجزیه شدن قیر در حرارت‌های بالا، سرد شدن قیر در هنگام كار، عدم امكان نفوذ آن در مواد معدنی متخلخل، لزوم ایمنی كارگران، آتش‌سوزی و صرف وقت باعث می‌شود، كه در بعضی موارد از قیرهای محلول استفاده شود. قیرهای محلول در راهسازی برای اندودهای سطحی، نفوذی، آسفالت سطحی، آسفالت سرد كارخانه‌ای و یا مخلوط در محل مصرف می­‌شود.

قیرهای محلول بر اساس درجه گرانروی طبقه بندی می‌شوند و بر حسب سرعت گیرش و نوع حلال به سه گروه زیر تقسیم می‌شوند:

قیرهای زودگیر یا تندگیر (RC)، قیرهای كندگیر (MC)، قیرهای دیرگیر (SC)